سوپرنوا ستاره در حال انفجاری است که قبل از این که به مرحله ای برسد که به تدریج از دید محو شود، می تواند میلیاردها بار روشن تر از خورشید شود. بالا ترین حد روشنی وقتی ست که ستاره منفجر شده است و همین ممکن است یک کهکشان کامل را تحت الشعاع قرار دهد. انفجار، یک ابر بزرگ از گرد و غبار و گاز را به داخل فضا پرتاب می کند. جرم مواد پرتاب شده ممکن است ده برابر جرم خورشید باشد.
ستاره شناسان دو نوع سوپرنوا را تشخیص می دهند. نوع یک و نوع دو. سوپرنوای نوع یک شاید در ستارگان دوگانه مشخصی رخ بدهد. ستاره دوگانه یک جفت ستاره نزدیک به هم هستند که در حوالی همدیگر می گردند. سوپرنوای نوع یک ممکن است در دوگانه هایی که یکی از ستارگانش کوچک و متراکم است و کوتوله سفید نام دارد، رخ دهد. اگر دو ستاره به قدر کافی به یکدیگر نزدیک باشند، کشش جاذبه ای کوتوله سفید، جرم را از شریک بزرگ تر به سمت خود می کشد. موقعی که کوتوله سفید به جرمی حدود 4/1 برابر خورشید می رسد، واژگون و سپس منفجر می شود.
سوپرنوای نوع دو از مرگ تک ستاره ای که جرم خیلی بیشتری نسبت به خورشید دارد, ناشی می شود. موقعی که چنین ستاره ای شروع به سوختن می کند، هسته آن به سرعت در خود واژگون می شود و ناگهان انرژی وحشتناکی در شکل نوترونی (نوعی ذره زیر اتمی) و تابش الکترومغناطیس (انرژی مغناطیسی و الکتریکی) آزاد می شود. این انرژی باعث می شود که ستاره به صورت یک سوپرنوا فوران کند. بیشتر سوپرنواها چند روز بعد از این که رخ می دهند به حداکثر روشنی می رسند و برای چند هفته به طور متراکم می درخشند. بعضی از سوپرنواها در عرض ماه ها محو می شوند. سوپرنواهای دیگر بعد از یک دوره چند ساله محو می شوند. سوپرنواها همچنین از نظر مقدار و ترکیب موادی که بیرون می دهند، متفاوتند.سوپرنواها همچنین می توانند پشت انواع اشیاء آسمانی گم شود. بعد از چند انفجار سوپرنوایی ممکن است در نهایت یک ستاره متراکم کوچک باقی بماند که اصولاً از نوترون ها و یا شاید ذرات اولیه ای به نام پولسار تشکیل شده است. چنین ستاره ای ستاره نوترونی نامیده می شود. ستارگان نوترونی ای که به سرعت در حال گردش و به مقدار زیاد مغناطیسی هستند، پولسار نامیده می شوند. بعد از انفجارهای دیگر ممکن است شئی به نام سیاهچاله به وجود بیاید. یک سیاهچاله چنان نیروی جاذبه قدرتمندی دارد که حتی نور نیز نمی تواند از آن فرار کند. در بعضی از موارد هم، اصلاً هیچ شیئی و هیچ باقیمانده ای از انفجار سوپرنوا نمی ماند.دانشمندان باور دارند که سوپرنوا همه عناصر سنگین تر مثل آهن، طلا و اورانیوم را که روی زمین پیدا می شوند و در اشیاء خارج از منظومه شمسی هم وجودشان آشکار شده, به وجود می آورد. همچنین شواهدی وجود دارد که بعضی از اشعه عظیم و کیهانی با انرژی بالا از سوپرنوا سرچشمه می گیرند.
در سال 1054 ستاره شناسان چینی یک سوپر نوا را ثبت کردند که به قدری روشن بود که در طول روز نیز قابل مشاهده بود. در سال 1987 یک سوپرنوای نوع دو در ابر بزرگ ماژلانی، نزدیک ترین کهکشان به کهکشان راه شیری، قابل مشاهده شد. این اولین سوپرنوایی بود که در تقریباً 400 سال اخیر با چشم غیر مسلح مشاهده شده است.
